Hoe zit het met emoties en gevoelens bij mediation en scheiding

Plaats voor emoties en gevoelens?

Mediation is geen relatietherapie. Het streven van mediation is om de communicatie tussen de (ex)partners goed te laten verlopen, zodat een basis wordt gelegd om ook na de scheiding  - voor zover nodig -  respectvol met elkaar om te kunnen gaan. Zeker als er kinderen zijn betrokken, blijven de (ex)partners immers als ouders aan elkaar verbonden.

Wel kan het nodig zijn gedurende het traject aandacht te hebben voor emoties en gevoelens om het proces van de scheiding soepel te laten verlopen. Afhankelijk van de tijd die is verlopen tussen moment van de ‘scheidingsboodschap’ tot aan het daadwerkelijk in gang zetten van de administratieve afwikkeling is daar meer of minder de noodzaak toe.

Jullie krijgen ook informatie over de valkuilen in relaties, zodat er begrip komt voor elkaar en de situatie

Angst voor de onzekerheid/toekomst

Los van alle redenen en oorzaken van het uit elkaar gaan is een ‘trigger’ voor conflicten de angst voor (financiële) onzekerheid. Het alleen verder moeten en alle verantwoordelijkheden alleen dragen is echt wel pittig. Dat daar angst en onzekerheid bij komt kijken is niet gek! Het verliezen van een bepaald en het moeten heroriënteren op een nieuw toekomstbeeld gaat je niet in de koude kleren zitten. Hoewel voor ieder anders, doorloopt ieder zijn/haar eigen rouwproces hierin. Hoewel het klinkt als een pleister op een wond: het is óók een heel leerzame weg.
Zaak dus om zo snel mogelijk helder te krijgen hoe ieder er financieel voor staat/komt te staan. Een goed hulpmiddel daarbij is het opstellen van budgetlijsten (eigen inkomsten en uitgaven én die voor de kinderen) en een vermogensopstelling, alsmede het maken van een alimentatieberekening.

Niet meer naast elkaar, maar tegenover elkaar

Onherroepelijk komt het moment dat je je realiseert dat je niet meer naast, maar tegenover elkaar staat. Het is logisch dat iedere (ex)partner op zoek is naar informatie om zich goed voor te kunnen bereiden. Het is óók logisch dat ieder een vertrouwenspersoon in de naaste omgeving zoekt om te overleggen en bij te raden te gaan. Daarnaast is logisch dat men de tijd en ruimte zoekt voor zichzelf. Hoewel dat moeilijk kan zijn en de verwijdering pijnlijk, komt er na verloop van tijd meestal wel weer wat toenadering.

Balans van geven en ontvangen in evenwicht brengen/houden

Onenigheid over geld, gaat in de kern niet over geld, maar over het gevoel ‘tekort’ te hebben gekregen. Dit tekort dat wordt ervaren gaat over de tijd en energie die men in elkaar en in de relatie heeft gestoken en het gehoord, gezien en gewaardeerd worden door de ander. Dit speelt uiteraard in elke relatie (ook die tussen ouders en kinderen, vrienden en familie).  

We geven/investeren in de relatie meestal dat wat we zelf belangrijk vinden (onze normen en waarden).  Dit is niet altijd wat de ander belangrijk vindt, wat de ander wil ontvangen (andere normen en waarden).  Erkenning geven is niet ‘toegeven’, maar erkennen dat de ander ‘onrecht’ is aangedaan, door het niet eerder ‘zien’ van wat is geïnvesteerd.   Het ‘tekort’ in erkenning wordt ervaren als een onrecht. Men wil dat dit onrecht hersteld wordt.  Als het niet anders kan, dan in geld.